Chwalcie łąki umajone…

Wiosenny spacer po Gorcach rozpoczęliśmy na przełęczy Snozka (653m npm) .

Wybrany cel  wędrówki to Lubań (1211m npm).

Szlak niebieski wiedzie najpierw poprzez rozległe łąki na których licznie rozkwitły maje z utęsknieniem czekające na zapylaczy, których kapryśna wiosenna aura bardzo zdziesiątkowała.

Pojawiają się coraz ładniejsze widoki. Na Pieniny:

i Tatry z dominującymi na przodzie szczytami Tatr Bielskich z Muraniem i Havraniem na czele.

Po wejściu do lasu widoki się kończą. Rozpoczyna się powolna wspinaczka grzbietem zbocza.

Po dwóch godzinach drogi szlak niebieski łączy się z zielonym biegnącym z Grywałdu na niewielkiej polanie Wyrobki

przy ruinach schroniska, które spaliło się w latach 70-tych ubiegłego wieku. Stąd już na szczyt kilkaset metrów, tyle najgorszego na trasie

podejścia, które podczas złej pogody i deszczu może dać nieźle w kość zarówno w jedną jak i drugą stronę.

Wreszcie ledwo dysząc osiągamy polanę szczytową Lubania.

Tu również napotykamy ruiny schroniska wybudowanego przed drugą wojną światową przez Polskie Towarzystwo Narciarzy.Ten obiekt z kolei będący podczas wojny schronieniem partyzantów różnej maści zniszczyli Niemcy w 1944 roku.Nie miał szczęścia Lubań do schronisk. Może dlatego powstała tutaj 22 metrowa wieża widokowa.

A widoki z niej przednie na wszystkie strony świata. Obserwując panoramę można skorzystać z opisów poszczególnych widocznych szczytów umieszczonych na każdej stronie wieży.

Czas na posiłek. Na szczytowej polanie mieści się w lecie studencka  baza namiotowa. Skorzystaliśmy z przygotowanego miejsca na ognisko.

Kiełbaska smakowała wyśmienicie, chwila oddechu i pora w dół. Po niecałych 2 godzinach marszu w dół zielonym szlakiem, następnie wyznaczonym rowerowym do Krośnicy i na wskroś przez żółte od mai pastwiska znaleźliśmy  się w miejscu wyjścia po pokonaniu 12km z czego 6 km pod górkę (580 m) reszta z górki,

szczególnie ze szczytu – na pazurki….  ale widoki obłędne!!!!!

 

 

Juranova Dolina

Tatry Zachodnie stanowią wymarzony teren do wędrówek, których celem jest pokazanie dzieciom piękna górskiej przyrody i radości czerpanej z pieszych górskich wycieczek.

Pierwszą sierpniową sobotę rozpoczęliśmy w Oravicach, leżących u stóp górującego na horyzoncie masywu Osobitej.  Po kilkunastu minutach marszu ukazała się naszym oczom pierwsza atrakcja pieszej wędrówki – wieża widokowa z lunetą skierowaną na Osobitą i mieszczący się na jej zboczach ścisły rezerwat przyrody.

Miejscowi twierdzą że przez tą lunetę można misiowi pchły na głowie policzyć, gdyby się pokazał, gdyby zwlekał to i bażanta można oglądać.

Opuszczamy wieżę widokową, sympatyczne miejsce do chwilowego relaksu i ruszamy dalej. Za wieżą Magura Witowska a za nią Witów już po polskiej stronie.

Na następna atrakcję nie trzeba było długo czekać. Rozległą polanę, którą wiosną porastają liczne krokusy a jesienią zimowity wzięły w posiadanie owce wraz z pilnującym je sympatycznym psiskiem.

Chwilę potem znaleźliśmy się u wlotu do Juranovej Doliny u brzegu rzeźbiącego ją od wieków Juranovego Potoku.

Rzecz jasna, chwilowy przystanek na żądanie latorośli przedłużył się i wymagał wymiany części zmoczonej garderoby, niemniej obok dla zmęczonych turystów przygotowano zadaszoną wiatą ze stolikiem i ławami, więc rodzice też mieli coś dla siebie.

Dalej dolina zwęża się i przez kilkadziesiąt minut można podziwiać piękno wyżłobionej prze potok wąskiej otoczonej skałami Juranowej Doliny.

Dużo zdjęć się nie da robić – trasa wymaga zwrócenia uwagi i asekuracji najmłodszych. Pojawiają się nawet małe drabinki i łańcuchy ku uciesze gawiedzi urozmaicające wędrówkę. Po przejściu doliny szlak opuszcza sąsiedztwo potoku i pnie się zakosami pod górę do przełęczy Umrla (997 m) najwyżej położonego miejsca naszej wędrówki.

Potem kilkunastominutowe zejście w dół i już znajdujemy się w Dolinie Bobrowieckiej, której koniec  wieńczy  Przełęcz Bobrowiecka leżąca na polsko – słowackiej granicy.

Niektórzy jeszcze nie mają dość i zaliczają każdy szczyt

Trzeba podkreślić, że co kilkadziesiąt minut drogi umieszczone są wygodne przystanki z wiatami stołami i ławami co daje możliwość wygodnego sporządzenia posiłku i odpoczynku.

Do Oravic jeszcze kawałek ale wszyscy dziarsko maszerują bo kąpiel w gorących źródłach czeka.

W sumie trasa liczy około 9 km w większości wygodnymi drogami. Przewyższenia 250m idealna na całodzienną wycieczkę z dzieciakami zakończoną pławieniem się w ciepłej wodzie.